27 mar 2008

Nun quiero coyer la flor. Por Grupo Ramón Prada- Obuaro 129

Nun quiero coyer la flor
Nun quiero coyer la flor,
que me pinchen les espines.
Nun quiero coyer amores
pa nun sanar de les sos firíes.

Nun quiero tener valor
pa dir alcontrar la vida.
Nun quiero más corazones
valtiando xuntos de romería.

Nun voi más buscar amor
nin güeyos que me cautiven,
nin besos que m'adormezan
nin más palabres que son mentires.

Si fuera por ambición,
prestábame dar un saltu.
Meyor ye quedase quietu
pa nun cayer ente los escayos.

Nun voi mirar más la mar
qu'un día miremos xuntos.
La mar ye un suañu qu'empieza,
agora solu yá nun lu crucio.

Nun quiero coyer la flor,
que me pinchen les espines.
Nun quiero coyer amores
pa nun sanar de les sos firíes.

Trad/Boni Pérez

No quiero coger la flor


No quiero coger la flor,
que me pinchan las espinas.
No quiero coger amores
para no curarme de sus heridas.

No quiero tener valor
para ir a encontrar la vida.
No quiero más corazones
latiendo juntos de romería.

No voy más a buscar amor
ni ojos que me cautiven,
ni besos que me adormezcan
ni más palabras que son mentiras.

Si fuera por ambición,
me gustaría dar un salto.
Mejor es quedarse quieto
para no cayer entre las zarzas.

No voy más a mirar la mar
que un día miramos juntos.
La mar es un sueño que empieza,
ahora, solo, ya no lo cruzo.

No quiero coger la flor,
que me pinchan las espinas.
No quiero coger amores
para no curarme de sus heridas.

Trad/Boni Pérez